«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν»

Οἱ Θεοί (Παλαμᾶς Κωστῆς)

Καὶ πρωτοεῖδε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος
τοῦ ἥλιου τὴν ἀνατολή,
καὶ νὰ τῆς γλυκαποκρίνεται
γρίκησε μιὰ μουσική,
κ' ἔβγαινε μέσ' ἀπ' τὰ σπλάχνα του,
καὶ εἶταν ὕμνοι ἡ μουσική,
χίλια λόγια, χίλια ἐγκώμια
πρὸς τῆς μέρας τὴν πηγή.
Κι ὅλα, ὤ θάμα, κι ὅλα, κ᾿ οἱ ὕμνοι,
καὶ τὰ λόγια καὶ τὰ ἐγκώμια,
σκορπιστήκανε στὰ τετραπέρατα,
καὶ τὰ σάρκωσαν οἱ αἰῶνες,
καὶ γινήκανε φωτοθεοὶ
καὶ ἁρμονίας τέρατα. 

Σήμερα στη ζωή μας έχουμε πάψει να δοξάζουμε το Θεό για τα απλά πράγματα, που μας χαρίζει καθημερινά. Περιμένουμε να δούμε κανένα μεγάλο θαύμα για να νοιώσουμε την παρουσία Του στη ζωή μας και να δοξάσουμε το πανάγιο Όνομά Του.
 Καμιά φορά όταν βλέπουμε κάποιο συνάθρωπό μας με πρόβλημα υγείας, τότε συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλο αγαθό είναι η υγεία μας, για την οποία θά ‘πρεπε καθημερινά να ευχαριστούμε το Θεό.
Όμως είναι αρκετό να ευχαριστούμε το Θεό όταν όλα πάνε καλά; Αν θέλουμε να έχουμε την βοήθεια και την ευλογία Του, σε κάθε τι που μας συμβαίνει καλό ή κακό, ας επαναλαμβάνουμε «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».
Μ' αυτή τη φράση άφησε την τελευταία του πνοή ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ενώ για πολλοστή φορά οδηγόταν στην εξορία.
Ας είναι δηλαδή δοξασμένος ο Θεός για όλα όσα μου δίνει, για όλα όσα μου συμβαίνουν. Κι όταν δηλαδή, περπατάω κι όταν δεν μπορώ, κι όταν βλέπω κι όταν δεν βλέπω, κι όταν είμαι καλά κι όταν δεν είμαι, κι όταν έχω όλα τα’ αναγκαία κι όταν δεν τα έχω.
 Πάντοτε να δοξάζουμε το Θεό. Αφηνόμαστε στα χέρια Του, όπως το παιδί στα χέρια του πατέρα.
Ακόμα κι όταν το μαλώσει ή του στερήσει κάτι, πιστεύει ότι δεν το αγαπάει;
"Γενηθήτω το θέλημά Σου"! Όχι το θέλημά μου, γιατί το θέλημά μου δεν είναι πάντα προς όφελός μου. Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τι με συμφέρει. Εγώ απλά, Σε εμπιστεύομαι...