Η προσευχή

Η προσευχήΤην ώρα που προσεύχεται
με χέρια σταυρωμένα
με μάτια δακρυσμένα,
αθώα λευκή ψυχή,
λευκοντυμένος άγγελος
από τα νέφη γέρνει
κι όλα τα λόγια παίρνει
που λέει η προσευχή.

Και φεύγει ευθύς και χάνεται
και τον αιθέρα σχίζει
και πάει εκεί που αρχίζει
αθάνατη ζωή,
και μέσα στον Παράδεισο
σπέρνει τα λόγια εκείνα
και άνθη χλωρά και κρίνα
φυτρώνουν το πρωί.

Και τ’ άνθη αυτά της προσευχής,
που ευγενικά μυρίζουν
το σπόρο τους σκορπίζουν
γύρω – τριγύρω εκεί,
κι αγάλι – αγάλι γίνεται
καινούριο περιβόλι,
που το ποτίζουν όλοι
οι άγγελοι οι λευκοί.

Για τούτο όποιος προσεύχεται
με χέρια σταυρωμένα,
με μάτια δακρυσμένα,
σε λύπη ή σε χαρά,
θα βρει μεσ’ στον Παράδεισο
όταν τον κόσμο αφήσει
γωνιά να κατοικήσει
με λούλουδα ανθηρά.