Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν

Γνωστή η εκφώνηση του ιερέως στην Αγία Αναφορά. Όμως εδώ θα χρησιμοποιήσω τη φράση όχι για την προσφορά του άρτου και του οίνου αλλά για την προσφορά στο Θεό των παιδιών μας. Τα Σα. Τα δικά Σου που εσύ μας πρόσφερες. Δικά Του είναι τα παιδιά. Δεν είναι δικά μας. Εκείνος τα έδωσε. Μας κάνει συνδημιουργούς. Μαζί με το Θεό ο άνθρωπος γίνεται μικρός Θεός και συνδημιουργεί άνθρωπο! Τι μεγαλείο ο Θεός μας! Εκείνος μας τα έδωσε και μας τα εμπιστεύεται ως πολύτιμο θησαυρό. Και περιμένει να τα προσφέρουμε πίσω σ΄ Εκείνον.
 "Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν". Αυτό όμως το δημιούργημα, ο νέος άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένος, ευτυχισμένος, παρά μόνο ενωμένος με τον Δημιουργό του. Έτσι, αποστολή των γονέων είναι να προσφέρουν πίσω στο Θεό αυτό το παιδί που γέννησαν. Το δώρημα να γίνει δώρο. Ύψιστο παράδειγμα τέτοιων γονέων είναι ο Ιωακείμ και η Άννα.

    Γιορτή μεγάλη, χαρά και ευφροσύνη το γεγονός της εισόδου της Παρθένου Μαρίας στο Ναό. Μεγάλη και ύψιστη η σημασία του για το σχέδιο της σωτηρίας μας. Πανηγυρίζοντας ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εξαίρει το πρόσωπο της μητέρας του Κυρίου μας.

Στο μυστήριο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου ήταν αδύνατο στον Ύψιστο και υπεράνω του νου καθαρότητας, σαρκωθέντα Λόγο, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο Θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη έναν τελείως αμόλυντο και καθαρότατο άνθρωπο να ενωθεί μυστηριακά και να προσλάβει την ανθρώπινη φύση. Και αυτό το πρόσωπο ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος και Παρθένος Μαρία.        
Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους. Και επειδή οι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους προς το Θεό και  τριών ετών, μόλις είχε αποκοπεί από το θηλασμό, οδηγείται στο Ναό του Θεού, ενώ νεάνιδες ευγενείς την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες. Και αυτή μόνη της, με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από άγγελο με απόρρητη τροφή και τελειοποιούσε τον εαυτό της. Έχοντας πλέον, από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα, εγκατέλειψε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την άνω σοφία. γίνεται σκεύος εκλογής, όχι όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια.
                Εισήλθε στα πρόσκαιρα "Άγια των Αγίων" η παντοτινή Αγία των Αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο "μάννα". Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Αυτές είναι ελάχιστες από τις σκέψεις του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στα Εισόδια της Θεοτόκου. Μεγάλος ο πλούτος  και η ποιητική ικανότητα του Αγίου που αξίζει να μελετήσουμε.  

Μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού έχουν εκείνοι οι γονείς, οι όποιοι δεν προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, από τις πνευματικές παγίδες και επιτρέπουν να μολύνεται η αθώα ψυχή τους με τη βρωμιά αυτού του κόσμου. Και ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη όταν δεν οδηγούν τα παιδιά τους στο Θεό, στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, που καταλήγει στην ένωση με τον Δημιουργό, προσφέροντας και επιστρέφοντας "τα Σα εκ των Σων".  
Ο Ιωακείμ και η Άννα, οι γονείς της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το είχαν καταλάβει πολύ καλά.

Όχι μόνο ο Ιωακείμ και η Άννα αφιέρωσαν τον καρπό του καθαρού τους γάμου στον Θεό αλλά και πριν και μετά από αυτούς το ίδιο έκαναν και άλλες αγίες και σοφές μητέρες.  Μια άλλη Άννα, η οποία ήταν στείρα, προσευχήθηκε θερμά στον Θεό, δίνοντας του τον όρκο να αφιερώσει σ’ Αυτόν το παιδί της, αν έλυνε την ατεκνία της. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή της Άννας και αυτή έγινε μητέρα του μεγάλου προφήτη Σαμουήλ.
                Ας θυμόμαστε, πόσο μεγάλο και ιερό ενώπιον του Θεού είναι το καθήκον των γονέων να καλλιεργούν στα παιδιά τον φόβο του Θεού ("φόβος" με την έννοια του σεβασμού που οδηγεί στην αγάπη). Από τις μητέρες και τους πατέρες, τα παιδιά μπορούν να μάθουν για τον Θεό. Μα κυρίως, αν οι ίδιοι οι γονείς ζούνε το Θεό.
"Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω και για λίγο, τον αέρα του γεμάτο, όχι μόνο με θυμίαμα αλλά και μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, πού τελούνται σ’ αυτόν, και τις προσευχές πολλών ανθρώπων." τονίζει ο Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας.

Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι το Α και το Ω των υποχρεώσεων, που έχουν οι γονείς σ’ αυτή την ανθρώπινη ύπαρξη, που με τη θεϊκή σύμπραξη φέρνουν στη ζωή!

Και ο  άγιος Λουκάς, ο ιατρός, τονίζει: Και τὰ δικά σας παιδιὰ πρέπει νὰ εἶναι μορφωμένα. Μόνο νὰ μὴν περιορίζεται ἡ μόρφωση καὶ ἡ ἀγωγή τους στὴν ἔξωθεν σοφία, στὴν σοφία αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Νὰ μαθαίνουν ταυτόχρονα τὴν ἄνωθεν σοφία καὶ τὴν ἀνώτατη ἀλήθεια. Νὰ μαθαίνουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, νὰ μαθαίνουν τὴν εὐλάβεια, πὼς νὰ ἔχουν πάντα τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωστὴ χριστιανικὴ ὁδὸ. Μόνο τότε δὲν θὰ χαθοῦν τὰ παιδιά σας στὶς ὁδοὺς τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, μόνο τότε πάνω ἀπ’ ὅλα θὰ ἔχουν πάντα τὴν χριστιανικὴ σοφία, τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο λοιπὸν πρέπει νὰ διαπαιδαγωγοῦμε τὰ παιδιά μας.

Θὰ δώσετε λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ κακὰ παραδείγματα ποὺ δίνετε στὰ παιδιά σας, γιὰ τοὺς καυγάδες ποὺ γίνονται μπροστὰ στὰ μάτια τους, γιὰ τὶς φλυαρίες ποὺ ἀκοῦνε νὰ λέτε. Ἂν ἐσεῖς οἱ ἴδιοι τὸ κάνετε αὐτὸ τότε τὰ παιδιὰ σας τί μποροῦν νὰ μάθουν ἀπό σας;

Όταν ἀκόμα εἶναι μικρά, πρέπει νὰ ἀρχίζουμε τὴν ἀγωγή, διότι μόνο σὲ πολὺ μικρὴ ἡλικία τὰ παιδιὰ ἀποδέχονται μὲ εὐκολία νουθεσίες καὶ προτροπές. Ἡ ψυχὴ τους εἶναι σὰν τὸ κερὶ μαλακὴ ὅπου κάθε δικός σας λόγος ἢ πράξη μένουν, καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ ἄσχημα παραδείγματα.               
                Κι αν τα παιδιά μεγάλωσαν και δεν είναι κοντά στο Θεό, ας τα αφήσουμε στην πρόνοιά Του, με βαθιά προσευχή. Κι όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος,         
                                μη μιλάμε πια στα παιδιά για το Θεό, αλλά να μιλάμε στο Θεό για κείνα.

Κ Δ